Gdy wszystko się wali, terminy gonią, szef chce wszystko na wczoraj, biurko tonie w papierach, wstępują we mnie jakieś nadludzkie siły. Czuję się wtedy, jakbym znajdowała się na bieżni nastawionej na maksymalną prędkość,której nie mogę i wcale nie chcę zatrzymać, bo czuje jakiś niedosyt...Tak, stres potrafi działać cuda. O dziwo, nagle doba robi się jakaś dłuższa, bo ze wszystkim się wyrabiam...Im więcej zajęć, tym bardziej się mobilizuję i działam efektywniej. Oczywiście, dzieje się tak, jeżeli taka sytuacja nie trwa w nieskończoność, a stres na moim wykresie życia przybiera postać sinusoidy.

Gdy wszystko się wali, terminy gonią, szef chce wszystko na wczoraj, biurko tonie w papierach, wstępują we mnie jakieś nadludzkie siły. Czuję się wtedy, jakbym znajdowała się na bieżni nastawionej na maksymalną prędkość,której nie mogę i wcale nie chcę zatrzymać, bo czuje jakiś niedosyt...Tak, stres potrafi działać cuda. O dziwo, nagle doba robi się jakaś dłuższa, bo ze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Niestety nie mam się czym pochwalić, tak jak większość z was. W zależności od rodzaju sytuacji stresowej panikuję, trzęsę się, płaczę albo rezygnuję.

Wydaje mi się, że po prostu jestem pesymistką i zawsze uważam, że nic mi się nie udaje. Więc w sytuacji stresowej całkowicie odpuszczam, ponieważ i tak nie wierzę, w jakąkolwiek wygraną. Wiem, że to irracjonalne uczucie, ale nie potrafię sobie z tym poradzić. Takim sposobem trudno coś w życiu osiągnąć, lecz porażkę, którą odniosłam dając walkowera lepiej znoszę, niż sytuację podjęcia działania w stresie, które również niekoniecznie przyniesie mi korzyści. Gdy wydaje mi się, że spóźnię się na tramwaj- nie biegnę by go złapać, gdyż uważam, że i tak na niego nie zdążę. Po prostu czekam na następny, będąc przynajmniej pewną, że nie złamię nogi biegnąc.

Niestety nie mam się czym pochwalić, tak jak większość z was. W zależności od rodzaju sytuacji stresowej panikuję, trzęsę się, płaczę albo rezygnuję.

Wydaje mi się, że po prostu jestem pesymistką i zawsze uważam, że nic mi się nie udaje. Więc w sytuacji stresowej całkowicie odpuszczam, ponieważ i tak nie wierzę, w jakąkolwiek wygraną. Wiem, że to irracjonalne uczucie, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Drżącymi dłońmi przekładam stosy dokumentów, czuję na sobie gniewne spojrzenie kierownika, oraz wrogie spojrzenia kolegów z pracy, każdy z nich czeka z satysfakcją na potknięcie kolegi dlaczego? Oni wtedy czują się lepiej, a ja, żyjąc w alternatywnej rzeczywistości rzadko radzę sobie z prawdziwą.

- Długo będziesz tego szukać?

Dostrzegam papier, którego szukałam i podaję, kierownikowi. Następnie słyszę głos kolegi:

-Zrobiłaś już tę wycenę?

-Tak.

Pozsyłam plik w pośpiechu, oczywiście okazuje się, że najeżony jest błędami, nie taki kolor, złe profile, brak odwodnień itd. Gdybym miała więcej czasu sprawdziłabym to dokładniej, jednak kiedy on stoi nade mną, nie jestem w stanie zebrać myśli i chcę jak najszybciej zrobić zadanie, a jego jakość odsyłam gdzieś w sferę fantazji.
Stres i pośpiech zawsze mnie pokonuje i tracę grunt pod nogami szybciej niż jestem w stanie nad tym zapanować.

Drżącymi dłońmi przekładam stosy dokumentów, czuję na sobie gniewne spojrzenie kierownika, oraz wrogie spojrzenia kolegów z pracy, każdy z nich czeka z satysfakcją na potknięcie kolegi dlaczego? Oni wtedy czują się lepiej, a ja, żyjąc w alternatywnej rzeczywistości rzadko radzę sobie z prawdziwą.

- Długo będziesz tego szukać?

Dostrzegam papier, którego szukałam i podaję,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja tam jestem Pani dobra rada więc opanowanie to podstawa. Choć jak się widzi krew u własnego dziecka to jest panika. Ale staram się szybko opanować i działać, a czas na rozsypanie przychodzi potem. Kilka razy w życiu już mi zarzucano, że lodowa królowa ze mnie i nic mnie nie ruszy wiec chyba dobrze gram :D

Ja tam jestem Pani dobra rada więc opanowanie to podstawa. Choć jak się widzi krew u własnego dziecka to jest panika. Ale staram się szybko opanować i działać, a czas na rozsypanie przychodzi potem. Kilka razy w życiu już mi zarzucano, że lodowa królowa ze mnie i nic mnie nie ruszy wiec chyba dobrze gram :D

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W ciągu dnia, kiedy mam szansę kontrolować sytuację, stres nie stanowi dla mnie najmniejszego problemu, a nawet okazuje się narzędziem motywacyjnym. Horror zaczyna się, kiedy zapadam w sen. Wtedy mój umysł opracowuje wszystkie najczarniejsze scenariusze. Czasem przetwarza na nowo przeszłe wydarzenia, analizuje każdy wykonany przeze mnie ruch w poszukiwaniu popełnionego błędu. Już nie raz budziłam się w nocy zlana potem, bo podczas snu uświadomiłam sobie błąd rachunkowy zrobiony na kolokwium. Niby błaha sprawa, a zamienia noc w prawdziwy koszmar.

W ciągu dnia, kiedy mam szansę kontrolować sytuację, stres nie stanowi dla mnie najmniejszego problemu, a nawet okazuje się narzędziem motywacyjnym. Horror zaczyna się, kiedy zapadam w sen. Wtedy mój umysł opracowuje wszystkie najczarniejsze scenariusze. Czasem przetwarza na nowo przeszłe wydarzenia, analizuje każdy wykonany przeze mnie ruch w poszukiwaniu popełnionego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Stres to dla mnie obce zjawisko. Kiedy jestem w sytuacji wymagającej skupienia i precyzji, potrafię wyłączyć wszystkie emocje mogące zakłócić moje działania. Co sprawiło, że stres to dla mnie już pojęcie abstrakcyjne? Konieczność szybkiej adaptacji do otaczających mnie warunków i samokontrola. Brzmi to może jak materiał na seryjnego mordercę, jednak wykorzystuję to dla dobra siebie, a przede wszystkich innych. Dla innych stres stanowi przeszkodę, jednak na pewno potrafi też wykrzesać dużo motywacji, jeżeli przeobrazimy go w energię napędzającą nasze działania.

Stres to dla mnie obce zjawisko. Kiedy jestem w sytuacji wymagającej skupienia i precyzji, potrafię wyłączyć wszystkie emocje mogące zakłócić moje działania. Co sprawiło, że stres to dla mnie już pojęcie abstrakcyjne? Konieczność szybkiej adaptacji do otaczających mnie warunków i samokontrola. Brzmi to może jak materiał na seryjnego mordercę, jednak wykorzystuję to dla...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To idealna książka dla mnie:) Przyjmując sie do obecnej pracy , żeby sie tam dostac musiałam zaliczyc psychotest związany ze stresowymi sytuacjami. Pytania były dziwnie sformułowane , podchwytliwe , łatwo można było go oblac ale mnie sie udało i dostałam ta prace:)Sytuacja w pracy cały czas była stresowa , już na wejsciu nie spodobało sie ludziom to , ze mowie co mysle. Mialam swoje zdanie i wystawion0 złą opinie na mój temat przez osoby tam pracujace. Trwało to pół roku. Powiedziałam sobie, ze skoro całe zycie skaładałam tu CV bo chciałam zawsze tu pracowac to nie ważne co tu sie dzieje musze dac rade. Wiec olałam innych , było mi ciezko ale nie poddałam sie:) Pamietam , ze idąc na stołówke dziewczyny pracujące tam zabierały mi krzeszła żebym nie miała gdzie usiąśc , a jak już musiałam z nimi siedziec to sie nie odzywałam, wolałam przychodzic dużo później na śniadanie żeby miec gdzie usiąśc , jedzenie na stojąco nie jest fajne:) , Lepiej czułam sie na nadgodzinach na innej zmianie , mimo , że tam nikt mnie nie znał to też różne opinie na mój temat chodziły , jak to głuchy telefon. Dziewczyny z innych zmian traktowały mnie normalnie:) Do tego przyszłam do tej pracy z bolacym łokciem (łokiec tenisisty) a pracuje sie tu rekoma na bardzo szybkich obrotach , wiec z bólem i stresem robiłam swoje:) Ból reki ustał bo 3miesiacach . Nikt ze mna nie rozmawiał , wiec i ja zmienilam podejscie do wszystkiego i wszystkich z dystansem. Po pół roku wszystko sie zmienilo ludzie mnie poznali i zaczeli szanowac za to kim jestem , ale ja nadal mam dystansdo pewnych ososb bo wyrzadzily mi wiele przykrosci

To idealna książka dla mnie:) Przyjmując sie do obecnej pracy , żeby sie tam dostac musiałam zaliczyc psychotest związany ze stresowymi sytuacjami. Pytania były dziwnie sformułowane , podchwytliwe , łatwo można było go oblac ale mnie sie udało i dostałam ta prace:)Sytuacja w pracy cały czas była stresowa , już na wejsciu nie spodobało sie ludziom to , ze mowie co mysle....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Powiem szczerze, że kiedy wiem że mam jakiś wyznaczony czas i muszę coś zrobić, to lepiej pracuje. Daje z siebie wtedy tyle ile mogę, aby sprostać temu o co jestem poproszona. Kiedy mam za dużo czasu na wykonanie danej pracy, to przekładam zrobienie czegoś o parę minut, które później zamieniają się w parę godzin i finalnie nic z tego nie wynika. Natomiast jeśli mam jasno określony cel i przydzielone zadania, to bardziej się sprężam i staram się wszystko zrobić jak najlepiej, żeby później nie tracić czasu na jakieś poprawki czy uzupełnienia. Oczywiście jeśli ktoś wymiera na nas dużą presję i przykładowo stoi nad Tobą, to stresujesz się i wcale nie wynika z tego nic dobrego. Jeśli już zleci nam jakieś zadanie to powinien nas z nim zostawić i pozwolić pracować w ciszy i skupieniu, ponieważ wtedy efekt końcowy będzie najlepszy.

Powiem szczerze, że kiedy wiem że mam jakiś wyznaczony czas i muszę coś zrobić, to lepiej pracuje. Daje z siebie wtedy tyle ile mogę, aby sprostać temu o co jestem poproszona. Kiedy mam za dużo czasu na wykonanie danej pracy, to przekładam zrobienie czegoś o parę minut, które później zamieniają się w parę godzin i finalnie nic z tego nie wynika. Natomiast jeśli mam jasno...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od najmłodszych lat życie udowadnia mi, że w chwili realnego zagrożenia, pomimo strachu, potrafię zachować zimną krew.
Pamiętam dzień, kiedy jako dwunastolatka zostałam sama w domu. Moja mama, wyjeżdżając powiedziała mi, że zostawia dom otwarty, żebym mogła sobie wyjść na podwórko, jak będę miała ochotę. Jako przezorne dziecko,którym już wtedy byłam, wyraziłam swój protest. Jednak mama wyśmiała mnie, że nie mam się czego bać. Zostałam sama w domu. Słuchałam głośno muzyki.
Ktoś zaczął pukać. Szybko wyłączyłam muzykę. Usłyszałam, że ten ktoś otwiera drzwi. Zapytuje czy ktoś jest w domu. Męski głos. Zahaczam o coś i prawie się wywracam. Nie upadłam, ale i tak narobiłam hałasu. Nie mogę już udawać, że dom jest pusty. Przez głowę przelatuje mi mnóstwo myśli. Co robić? Dzwonić na policję?Zamknąć się w łazience? Zablefować, że ktoś dorosły jest w domu, ale jest zajęty, bo, na przykład, bierze kąpiel?
Zbieram się w sobie. Nie myślę o tym, co może się stać. Schodzę na dół.
Czeka na mnie dwóch rosłych, groźnie wyglądających mężczyzn. Poczułam jakiś irracjonalny przypływ siły, gotowości i determinacji. Na szczęście okazał się zbyteczny. "Komenda Główna Policji w Krakowie"-słyszę. Już się nie bałam. Mój tata pracował w policji. Policjant na służbie nie był dla mnie niczym nadzwyczajnym. Nawet po śmierci mojego taty podczas służby, kiedy miałam dziesięć lat, często widywałam policję w moim domu. Śledztwo w sprawie jego śmierci do dziś nie jest wyjaśnione.

Od najmłodszych lat życie udowadnia mi, że w chwili realnego zagrożenia, pomimo strachu, potrafię zachować zimną krew.
Pamiętam dzień, kiedy jako dwunastolatka zostałam sama w domu. Moja mama, wyjeżdżając powiedziała mi, że zostawia dom otwarty, żebym mogła sobie wyjść na podwórko, jak będę miała ochotę. Jako przezorne dziecko,którym już wtedy byłam, wyraziłam swój protest....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Działanie pod wpływem stresu zostało sprawdzone w pierwszym miesiącu mojej pierwszej w życiu pracy. Cały czas pracuję w tej branży, więc mogę powiedzieć, że sobie radzę. Jestem pracownikiem biura podróży. Pewnie sobie pomyślicie, pfff jaki to stres? Ale lepiej doczytać do końca. Kwiecień 2009, świńska grypa w Meksyku. Mieliśmy sporo klientów na miejscu i wielu miało wylecieć, niestety doniesienia medialne nie były pokrzepiające. Klienci chcieli rezygnować z wyjazdów, a ja mogłam przekazać tylko stanowisko organizatora – rezygnacja z kosztami zgodnie z umową. W grę wchodziły naprawdę duże pieniądze i jak wytłumaczyć rodzinie z dziećmi, że musi lecieć na wakacje do Meksyku albo straci 25 tys.? Podobnie było z epidemią cholery na Haiti, która graniczy z rajem wakacyjnym - Dominikaną. Najgorzej było jednak gdy wybuchł wulkan na Islandii. Zapanował wtedy totalny chaos, nikt nic nie wiedział, przecież nie zdarza się to codziennie. Czekaliśmy na oficjalne komunikaty, które przychodziły rzadko, a telefony się urywały. Ja nie mogłam klientowi powiedzieć, że samolot nie wystartuje, bo loty były odwoływane po kolei. Klient nie wiedział czy jechać na lotnisko do Frankfurtu, bo gdyby jakimś cudem samolot wystartował, a go nie będzie straci wszystkie pieniądze. Dramat! 2012 rok i fala upadków to też nie był wesoły czas, ale jako sobie trzeba radzić. Jak się okazuje nawet w takich trudnych sytuacjach potrafię zachować spokój i mobilizuję się do działania. Kocham swoją pracę.

Działanie pod wpływem stresu zostało sprawdzone w pierwszym miesiącu mojej pierwszej w życiu pracy. Cały czas pracuję w tej branży, więc mogę powiedzieć, że sobie radzę. Jestem pracownikiem biura podróży. Pewnie sobie pomyślicie, pfff jaki to stres? Ale lepiej doczytać do końca. Kwiecień 2009, świńska grypa w Meksyku. Mieliśmy sporo klientów na miejscu i wielu miało...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej